فکر کنید و شکر کنید

بیاد آورید احسان های عزت متعال را که شما را از فوق و تحت و براستی از هر جانب احاطه کرده " و داد شما را از هر چه خواستید و اگر بشمارید نعمت خدا را شمار نتوانید کرد آنرا، هرآئینه انسان بسیار ستمگار ناسپاس است. "

صحتمندی، امنیت، رزق، لباس، آب و هوا – همه دلات میکنند براینکه این دنیا برای شما ساخته شده، با اینحال از آن پی نمی برید؟ هرچه زند‌گی عرضه میکند دارای آن هستید، لاکن باز هم غافل از آنید" آیا ندیده‌اید که خدا مسخر کرد بر شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، و تمام کرد بر شما نعمت های خود را آشکارا و پنهان. و از مردمان کسی هست که مکابره میکند درباره خدا بدون علم و هدایت و بغیر کتاب روشن." دو چشم، زبان، لبها، دو دست و پاها را در اختیار دارید." پس به کدام نعمت های پروردگار خود شما هر دو (انسان ها و اجنات) تکذیب میکنید؟"  آیا گاهی بدون پاها راه رفتن را تصور کرده میتوانید. در حالیکه شما با خاطر آسوده به خواب میروید، بسا مردم‌ها در بستر بیچارگی و پریشانی شب تا سحر پهلو میگردانند. آیا شما فراموش میکنید... که شما از طعام های لذیذ و نوشیدنی های گوارا لذت میبرید، چه بسا مردمان از فرط بیماری و کسالت به خورد و نوش تمایلی ندارند. فکر کنید در باره حواس دید و شنید که خداوند شما را واقف آن گردانیده. به جلد صحتمندتان متوجه شوید او از امراض جلدی که خداوند شما را رهانیده شکر کنید. باز به قوه استدلال و برهان که از آن بهره مندید بیندیشید و بیاد آورید آنان را که به بیماری های روانی مبتلاء میباشند. آیا حاضرید که یکی از حواس پنج گانه‌تان را در مقابل پول گزاف بفروشید، هر چند مقدار آن مانند کوه  احد از طلا باشد. حقیقت این است که احسان های فراوانی بر شما ارزانی شده، اما افسوس که چشم پوشیدن را ترجیح میدهید. بدون توجه به غذایی گرم، آب سرد، خواب آرام و صحت خوب، احساس دلگیری به شما رخ داده و افسرده حال باقی می مانید. درباره  آن چیزهای که آنرا ندارید فکر میکنید اما شکر آن چیزهای را که دارید به جا نمی آورید. از تشویش مبتلاء شدن به بیماری‌ها خاطرتان میرنجد، در حالی‌که کلید خوشبختی و نعمت های بیشمار را در دست دارید: فکر کنید و شکر کنید. " و در زمین نشانهاست یقین کنندگان را و در ذات‌های تان نیز آیا نمی نگرید." بیاندیشید در مورد فامیل تان، دوست هایتان و تمام دنیایی که در پیرامون تان است. " می شناسید نعمت خدا را باز انکار میکنید آنرا و بیشتر ایشان کافرانند." بی شک بعضی بندگان شکرگزار هم هستند " و قلیل من عبادی الشکور" (السبا رکوع ٢) لیکن حال اکثر آنها اینست که انعامات الله تعالی را می بینند و احسانات او را می فهمند مگر در موقع شکرگزاری و اظهار اطاعت همه چیز را فراموش می کنند. گویا قلباً می فهمند ولی عملاً انکار میکنند. فکر کنید و شکر کنید.

                                                                  ترجمه از سخنرانی شیخ ریاض عبدالله القرنی .